Tuesday, June 7, 2011

Steve Job "ความสำเร็จคือจุดบนเส้นชีวิตที่เราจะลากเส้นไปสัมผัสมัน"

 "ความสำเร็จคือจุดบนเส้นชีวิตที่เราจะลากเส้นไปสัมผัสมัน"
ลากเส้นต่อจุดเชื่อมอนาคต
จ๊อบ ไม่ได้ร่ำเรียนมาสูงจนจบมหาวิทยาลัยเขายอมลาออกจากมหาวิทยาลัยมาทำในสิ่งที่ เขารักและในช่วงที่อยู่ที่มหาวิทยาลัย จ๊อบ ไม่เคยเห็นคุณค่าของวิชาที่เขาเรียนเลยซึ่งในตอนนั้นเขาเรียนวิชาออกแบบตัว อักษร ซึ่งมาได้ประโยชน์จริงๆก็ตอนที่ Apple ได้เริ่มผลิต Mac ออกมาและมีตัวอักษรแบบแปลกๆสวยๆงามๆ ดังนั้น จ๊อบคิดเสมอว่า ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชิวิตมันมีจุดเชื่อมต่อ  มันจะต่อกันเอง เพียงแต่ขอให้เรามีความเชื่อมั่นในสิ่งที่เราทำ มันเหมือนกับการลากเส้นจุดเชื่อมต่อ เราไม่สามารถลากจุดไปยังอนาคตได้ แต่หากเราลองมองย้อนกลับไปในอดีตจะเห็นว่าสิ่งที่ผ่านๆมามันประติดประต่อกัน มาเป็นเรื่องเป็นราวโดยอัตโนมัติ ดังนั้นจงเชื่อมั่นในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ มันจะลากเส้นต่อเข้าหากันเองในอนาคต

ล้มเหลวจงอย่าท้อ เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ


จ๊อบ ผ่านเรื่องทั้งสมหวังและผิดหวังมาในอดีตมากมาย เขาเคยถูกไล่ออกจากบริษัท Apple ซึ่งเป็นบริษัทที่เขาสร้างขึ้นมาเอง กรรมการบริษัทรวมหัวกับนักบริหารที่เขาจ้างมาไล่เขาออก ทำให้ จ๊อบ เริ่มรู้จักกับความสูญเสียครั้งแรกในตอนอายุเพียง 30 ปี เขากลับมานั่งคิดและเสียใจกับสิ่งที่เขารักและสร้างมากับมือแต่ถูกทำลายไป ชั่วพริบตา  จ๊อบ นั่งอยู่เฉยๆอยู่หลายเดือนไม่รู้จะทำอะไรต่อในชิวิต แต่การที่จ๊อบสูญเสีย Apple ไปกลับพลิกชิวิตเขาให้ได้รู้จักกับความรัก และการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง มันเหมือนกับว่าเขากลับกลายเป็นมือใหม่อีกครั้ง โดยการเริ่มสร้างบริษัท Next และ Pixar บริษัทการ์ตูน อนิเมชั่น ชื่อดังซึ่งในตอนหลังได้ขายทำเงินให้กับเขาเป็นจำนวนมาก และในที่สุด Next ก็ถูกบริษัท Apple ซื้อเขาจึงกลับมาทำงานกับ Apple อีกครั้ง

จ๊อบ บอกว่าความล้มเหลวคือยาขมที่คนไข้ยังไงก็ต้องทานแต่มันจะช่วยให้เราแข็ง แกร่งเพียงแต่จงเชื่อมั่นในสิ่งที่เราทำ และทำในสิ่งที่เรารักจงอย่าสูญเสียความเชื่อมั่นในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ สิ่งที่ทำให้เขากลับลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งก็คือ ความรักในสิ่งที่เขาทำ ดังนั้น จ๊อบ บอกว่าเราควรหาสิ่งที่เรารักให้เจอและจงทำมัน แต่หากเรายังหาสิ่งที่รักไม่เจอจงอย่าหยุดที่จะหามันและเราจะรู้ได้เองเมื่อ เราพบในสิ่งที่เรารักจริงๆ

ความแตกต่างมักนำสู่ความสำเร็จเสมอ

ยุค ที่ Apple กำลังใกล้จะดับเมื่อหลายปีก่อน จ๊อบ ยกหูโทรศัพท์หานักดีไซด์เนอร์ออกแบบผลิตภัณฑ์ชื่อดังซึ่งในตอนนี้ก็คือคู่หู คู่คิดเขา เขาโทรไปแล้วบอกว่าเขาต้องการดีไซด์เครื่องคอมพิวเตอร์ที่เน้นเรื่องรูปทรง ที่มีเอกลักษณ์สวยงามและแตกต่าง เมื่อวางหูเสร็จหลายๆคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอย่าไปทำงานให้ จ๊อบเลยมันเสียเวลาเปล่าๆกับบริษัทที่กำลังจะเจ๊ง แต่แล้วการเดินหน้ายังคงมีต่อไปครับ และในที่สุดหากจำกันได้ Apple ได้พลิกวงการเครื่องคอมพิวเตอร์อีกครั้งกับเครื่อง iMAC เครื่องใสๆสีลูกกวาด พร้อมอุปกรณ์เสริมต่างๆที่เข้าชุดกันและในที่สุด iMac ก็ทำให้ จ๊อบกลับมายืนได้อีกครั้งและ ตามมาด้วย iPod เครื่องเล่นเพลงที่เขย่าวงการทั่วโลก หลายๆคนในตอนแรกไม่เชื่อในสิ่งที่จ๊อบ ทำเขาหาว่าจ๊อบกำลังบ้า แต่แล้วความบ้าของจ๊อบก็ทำให้โลกตะลึงกับยอดขาย iPod นับล้านเครื่อง ซึ่งคู่แข่งหลายๆบริษัท ไม่สามารถจะเลียนแบบได้ เพราะอะไรหรือครับ ? เพราะ iPod มันมี iTune ไงหละครับ ทำให้การซื้อขายเพลง online ทำได้ง่ายและสะดวกขึ้น




มีอีกมีอีก
"Your time is limited, so don't waste it living someone's life. Don't be trapped by dogma-which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of others's opinions drown out your own inner voice. And intuition. They somehow already know what you truly want to become. Everything else is secondary."

"เวลาของคุณมีจำกัด ฉะนั้น อย่าได้ยอมเสียเวลาไปกับการใช้ชีวิตอยู่ในชีวิตของคนอื่น จงอย่ามีชีวิตอยู่ด้วยผลของความคิดของคนอื่น และอย่ายอมให้เสียงของคนอื่นๆ มากลบเสียงที่อยู่ภายในตัวของคุณ และที่สำคัญที่สุดคือ คุณจะต้องมีความกล้าที่จะก้าวไปตามหัวใจปรารถนาและสัญชาติญาณของคุณจะพาไป เพราะหัวใจและสัญชาติญาณของคุณรู้ดีว่า คุณต้องการอะไร"
ประโยคปิดท้ายสุนทรพจน์อันลือลั่นของ Steve Jobs ในวันมอบปริญญาบัตรของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
Steve Job
ชายหนุ่มที่มีผู้ให้กำเนิดเป็นหญิงสาววัยกำลังเรียน ไม่พร้อมจะมีบุตร และไม่ต้องการจะเลี้ยงดูเขาในขณะนั้น
ชายหนุ่มผู้ที่มีพ่อแม่บุญธรรมเป็นเพียงชนชั้นแรงงาน
ชายหนุ่มผู้ที่ลาออกจากมหาวิทยาลัยกลางคัน เมื่อเรียนไปได้เพียงหกเดือนเพียงเพราะเขาหาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่า มหาวิทยาลัยไม่สามารถช่วยให้เขาค้นพบคำตอบที่ว่า "เขาต้องการจะทำอะไรในชีวิต" ได้
ชายหนุ่มผู้ที่เคยไม่มีแม้กระทั่งที่ซุกหัวนอนต้องคอยเก็บกระป๋องโค้กที่ทิ้งแล้วไปแลกกับเงินมัดจำเพียงขวดละ 5 เซนต์ เพื่อนำเงินนั้นไปซื้ออาหาร
ชายหนุ่มที่ต้องออกเดินทางด้วยเท้าเป็นระยะ 7 ไมล์ทุกคืนวันอาทิตย์ เพื่อไปกินอาหารดีดีประทังชีวิตที่วัดHare Krishna
ชายหนุ่มผู้ที่ลาออกจากมหาวิทยาลัยคนนี้ รักษาสภาพการเรียนของเขาด้วยการเข้าเรียนวิชาใดก็ได้ที่สนใจ เป็นเวลา 18 เดือน
ชายหนุ่มคนนี้เลือกเรียนวิชา ศิลปะการประดิษฐ์และออกแบบตัวอักษร (Calligraphy) สาเหตุที่เขาเลือกเรียนวิชานี้ก็เพราะว่า หัวใจและสัญชาติญาณของเขานำพาไป โดยที่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะนำไปใช้อะไรได้ในอนาคต
แต่เพียง 10 ปีหลังจากนั้น เขาคือผู้คิดค้นเครื่องคอมพิวเตอร์ Macintosh เครื่องแรกของโลก และเริ่มต้นบริษัท Apple ขึ้นครั้งแรกในโรงรถเมื่อมีอายุได้เพียง 20 ปี ส่งผลให้มีผลกำไรที่ได้มูลค่า 2,000 ล้านดอลลาร์และมีพนักงานกว่า 4,000 คน ในเวลาต่อมา
แต่เรื่องราวของเขายังไม่ได้จบแต่เพียงเท่านี้
เพราะเขาถูกไล่ออกจากบริษัทที่เขาก่อตั้งมาเองกับมือ หลังจากเขาทะเลาะจนถึงขั้นแตกหักกับนักบริหารมืออาชีพที่เขาจ้างมาเองด้วยตัวเอง และกรรมการบริหารทั้งหมดเลือกที่จะเข้าข้างผู้บริหารคนนั้น !
นั่นคือความสูญเสียครั้งใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตของเขา เขาจมอยู่กับความเศร้าถึง 5 ปีเต็ม และมีความคิดที่จะหันหลังวงการคอมพิวเตอร์ชั่วชีวิต แต่ในเมื่อตัวจริงก็คือตัวจริงวันยังค่ำ
เขาเลือกที่จะลุกขึ้นสู้และเดินหน้าต่อไปโดยมีความผิดหวังในอดีตเป็นแรงส่ง เขาเริ่มต้นก่อตั้งบริษัทใหม่ชื่อ Next และ Pixar
ถูกต้องค่ะ ภาพยนตร์เรื่อง Toy Story บรรลือโลกนั่นแหละคือผลงานของเขา ส่งผลให้ Apple กลับมาซื้อหุ้นของบริษัท Next ทำให้เขาได้กลับหวนคืนสู่บริษัทแรกของตัวเองอีกครั้ง และเทคโนโลยีต่างๆ จาก Next ที่เขาคิดค้นขึ้นมาได้กลายเป็นกลไลสำคัญที่ทำให้ Apple ขายดีขึ้นมาอีกครั้ง เขาเรียกยุคนั้นว่า ยุคฟื้นฟู Apple
เขามีข้อคิดดีดีที่ชวนให้คิดว่าจากเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมานั่นคือ
"ความล้มเหลวคือยาขม แต่มันจำเป็นสำหรับคนไข้"
"เมื่อชีวิตเล่นตลกกับคุณ จงอย่าสูญเสียความเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณรัก"
"คุณต้องหาสิ่งที่คุณรักให้เจอ (You'v got to fine what you love)"
เรื่องราวชีวิตของชายหนุ่มคนนี้ยังไม่ได้จบอยู่เพียงเท่านี้
เมื่อเขามีอายุ 34 ปีแพทย์พบว่าเขาเป็นโรคมะเร็งในตับอ่อนชนิดที่รักษาไม่ได้ ทำให้เขาหวนคิดไปถึงข้อความหนึ่งที่ได้อ่านมาตอนอายุ 17 ปีและจดจำมาตลอดชีวิตว่า "วันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต" เขาจึงเฝ้าถามตัวเองในกระจกตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาว่า "ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต เขาจะยังคงต้องการทำสิ่งที่เขากำลังจะทำในวันนี้หรือไม่" และเมื่อคำตอบที่ได้คือ "ไม่" ติดกันหลายวัน เขาจึงรู้ตัวเองแล้วว่า ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องเปลี่ยนแปลง
ในขณะที่เขากำลังจะเตรียมตัวตายอย่างช้าๆ คณะแพทย์ได้ค้นพบวิธีรักษามะเร็งตับอ่อนชนิดที่พบได้ยากอย่างเขา ด้วยวิธีผ่าตัด และเขาได้เข้าการรักษาและหายขาดในเวลาต่อมา
นั่นเป็นอีกครั้งในชีวิตที่เขาเฉียดเข้าไปใกล้ความตาย
และมีข้อคิดดีดีแก่ผู้อื่นอีกหนึ่งข้อนั่นคือ
"ความตายคือประดิษฐกรรมที่ดีที่สุดของชีวิต ความตายคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิต ความตายกวาดล้างสิ่งเก่าๆ ให้หมดไปเพื่อเปิดทางใหม่แก่สิ่งใหม่ๆ ในชีวิต"
และทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นที่มาของประโยคปิดท้ายในสุนทรพจน์อันลือนั่นของเขาในประโยคข้างต้นนั่นเอง ชายหนุ่มผู้ไม่เคยทรยศต่อหัวใจและสัญาณของตัวเอง